“Not knowing deprives us of our sense of who we are, and yet to know is to see that which we cannot bear te see” (T.H. Ogden)
Als individu zijn we allemaal op zoek naar de waarheid over wie we zijn. Deze waarheid is enkel te vinden in relatie met de ander. Door het contact met de ander worden we mens. Tegelijkertijd is de waarheid onverdraaglijk. We willen weten, maar ook niet. Het is kenmerkend voor de mythe van Oedipus maar ook voor ons werk als psychoanalytisch behandelaar. Het willen weten hoe het zit bij die ander, open en welwillend kunnen wachten en participant zijn van wat er ontstaat.
Het besef dat we het nooit precies zullen weten, dat we op zijn gunstigst kunnen benaderen van wat er op dit moment in deze situatie waar is, betekent ook omgaan met het tekort. De oedipale situatie bevordert de separatie waardoor de vorming van een eigen identiteit (verder) gestalte kan krijgen.
Als je eigen waarheid niet te plaatsen is binnen een van de twee sekses hoe moet je jezelf dan verhouden tot jezelf en de ander? Hoe zit het dan als je je zelf niet beleeft als man of vrouw, of als je geslachtelijke identiteit niet beleeft als passend bij je binnenwereld? Welke taal ga je dan samen vinden om jezelf en elkaar te leren kennen? Verhoud je je dan anders tot het tekort?
Download hier de folder van het symposium